Plattdeutsch

Min Dörp Danksen

Eine Betrachtung von Wilma Stahlhut

 

Min Dörp Danksen
De Herrgott hät us olle leiv, hät ollen wat e`gierben.
Hei gaw us ok de Stiehe an un säggt: „Doar drafst du lierben.“
Nu kiek di ümme! Sühste woll!
Dat es ut di e`wurn;
As Dankser büst du in düssen Dörpe geborn.
Dütt Dörp, een bärteret giwt dat nich,
es veelen ühre Heimat wurn un blierben.
Nich blots för ühre Kinnertied; nä, för dat ganze Lierbm!
De schönen bunten Buurnhüser mit Giebellöckern för de Uhlen, de olen Stroaten, engen Gorten wur sind se blierben?
Un rundharümme greune Wisken mit Land för Weiten, Roggen, Hoawern, `n Schlag Kartuffeln eis dortwüsken
Un hen un wier `n Stücke Kloawer.

Det Oabens könn man sick verholen, denn stünn in Schoppen Perd un Plaug, wer Döst ha, sette sick in Stohlmanns oder Piepenbrinks Kraug.
Stolt over ollen staht de Kerken un kiekt up ühre Dankser doahl.
Gliek girgenan mohnde tauen Gedenken an schwore Tie`en,  dat Ehrenmoal.
Wur Kanter Stoppenhogen vierlen dat fiene un gladde Schrieben bi`ebrocht,
wur wi us van den gladden Deerns de Schönste, Beste ut`esocht; doar sin de Wotteln för dien Lierben.
Scholl`t  lang` sien oder blots son bierten, du schollst di in dien Hartte schrieben:
„Mien Danksen draf ek nich vagierten!“

Text ws

Danksen küert platt

In Danksen in`n Heimatverein werd platt küert. Fuftahn Lütens un Keerls hört dortau.
Sei  kurmt man eis eenmol in`n Maand tehoope un dänn bloß twei Stünne lang. Doar werd blos platt küert, so wi´et een jeder in sienen Dörpe e`liehrt hätt. Sei willt de Sproake van usen Öllern un Grotöllern hägen un plägen.
Jüst nu een Wuurt tau usen Dankser Platt, so wi ek dat hier schreben häwwe:
Einer, de goar kein Plattdüütsch kann, de kummt`r woll ok nich me`e trechte. Wer oawer taun wanigsten platt verstoahn kann, de mag`r sik woll sachte harinläsen.
Just in`n Minner Lanne es dat`n ganz vadrahten Kroam mit`r Utsproake.  Mit drei Richtungen dräpet bi us drei groote plattdüütsche  „Dialekte“ tehoope un häwwet sik vamenget; dat sin „westfälisch“,  „ostfälisch“ un  „nordniedersächsisch“. Dorvan kummt et ok, dat de Lüe in jeden Dörpe annerste küert. Anhanten häwwet se sogoar ganz annere Wüer för Ein-un Datsülbige. Ek denke bloß an: „Röe, Tewe, Hund“, an „Deern, Maike un Lüüt“, an „Disch afwischen un Disk afwisken“.
Ek schriewet up miene Oart, wie eket van`n huuse her gewiehrnt bin.
De Heimatverein well in Danksen de Plattdüütsche Sproake erholen un doarümme kurmt tau`n plattküern int Heimathuus, jeden tweiten Middeweeken in`n Maand ümme Klocke halbig achte.

Text ws